ادمهای بی نام اماخاص(زندگی کردن را بیاموزیم)

ادمهایی هستند که دلبری نمی کنند..

حرفهای عاشقانه نمی زنند...

چیز خاصی نمی گویند که خوشحال شوی...

ادم هایی که نمی خواهند عاشقت کنند..

اما عاشقشان می شوی!

ناخواسته دلت برایشان می رود...

این ادم ها فقط راست می گویند

راست می گویند با چاشنی قشنگ «مهر»

لبخند می زنندنه برای اینکه توجهت را جلب کنند،

لبخند می زنند چون لبخند جزئی از وجودشان است...

لبخندشان مصنوعی نیست،

اجباری نیست،

در لبخندشان خدا را میبینی...

اینها ساده اند،

حرف زدنشان...

راه رفتنشان...نگاهشان...

ادعا ندارند.

بی آلایشند،پاک ومهربان....

چقدر دوست دارم این آدم های بی نام اماخاص را...

کاش خاص باشیم...