از هم دریغ نکنیم(زندگی کردن را بیاموزیم)
دل آدم چه گرم می شود گاهی ساده....به یک دلخوشی کوچک...
به یک احوال پرسی ساده....
به یک دلداری کوتاه.....
به یک تکان سر،یعنی تو را میفهمم....
به یک گوش دادن خالی ،بدون داوری...!
به یک همراه شدن کوچک....
به حتی یک همراهی کردن ممتد آرام....
به یک پرسش«روزگارت چگونه است؟»
به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان چای...
به یک وقت گذاشتن برای تو...
به یک «دوستت دارم»بی دلیل...
به یک غافلگیری...
به یک خوشحال کردن کوچک....
به یک نگاه....
به یک شاخه گل...
دل آدم گاهی چه شاد است ....
به یک فهمیده شدن درست....
به یک لبخند
...
به یک سلام...
به یک تعریف،به یک تاکید،به یک تبریک...
وما چه بی رحمانه این دلخوشی های کوچک و ساده را از هم دریغ می کنیم وتمام محبت ودوست داشتنمان را گذاشته ایم کنار تا به یکباره همه آن را پس از مرگ نثار هم کنیم...!
بیشتر به این دلخوشی های کوچک بها دهیم ...آنها بیش از آنکه فکرش را بکنیم با ارزش اند.
چه خوب گفت آقای جان هاگز:
زندگی خیلی سریع می گذرد...اگر هر ازگاهی نایستی وبه پیرامون خود نظر نکنی،آن را از دست خواهی داد.
